Drive, rij jij of rij ik?

Braindump

Mijn twee zoons zijn beiden “dropouts” op de reguliere middelbare school.
Beiden zijn bereslim, maar door hebben spijbelen en daardoor slechte resultaten (of andersom)  niet via de normale weg hun schoolloopbaan vorm gegeven.
Straffen en belonen was aan hen niet besteed.
Inmiddels zijn ze beiden na wat omwegen aan het studeren en doen dat nog steeds met “frisse” tegenzin.
Het schoolse systeem van uurtje dit en uurtje dat past niet bij hen. Het keurslijf van het schoolse leren, de theorie doorworstelen en niet toepassen is daar mede een oorzaak van. Maar ergens moet er iets van het ontbreken van motivatie inzitten of (wijzend naar de school) hoe kan het dat de leraren hen niet hebben kunnen motiveren tot leren?

Nauurlijk speelt het “puberbrein” daar ook een rol in, het moeten maken van keuzes voor je toekomst terwijl de hormonen door je lijf gieren.

Wat ging er niet goed en wat had er anders gekund? 

Mijn man is in de laatste fase van zijn Bachelor Culturele Wetenschappen, die hij volledig via de Open Universiteit volgt. Zelfstudie en kluizenaarschap, met daarbij steeds mijn bewondering maar ook kritische vragen….pas je ook toe wat je leert? Zijn motivatie (intrinsiek) is bewonderenswaardig, wat drijft hem?
Wat maakt dat hij die motivatie tot eenzaam en zelfstandig studeren kan opbrengen?

Zelf ben ik een aantal keren begonnen met thuisstudies, ik heb wel wat modules gehaald, maar mijn leervoorkeur is gewoon anders. Daarnaast aard ik goed in sociale omgevingen, delen vragen en uitdagen. Wat is mijn motivatie?

En daar zit ik nu…op mijn studieplek….mezelf te motiveren om de verbinding tussen mijn opdracht en de theorie te pakken te krijgen.
De vorige blogpost staat nog als een huis, maar de stapel boeken en berg papers groeit.
Welke strategie ga ik nu hanteren om vandaag mijn inleiding en de eerste “outlines” voor mijn themapaper in de steigers te zetten.

Een van mijn lijfspreuken is: practice what you preach …..zou je dat dan ook niet moeten toepassen als het gaat om motivatie? Wat je van je leerlingen verwacht moet je op z’n minst van jezelf verwachten.

Dan is schrijven over een leertheorie/leerpsychologie volgens mij iets waar ik zelf “warm voor loop”
Gooi dus Illeris in een hoek, want kan daar helemaal niets mee….

Als Blogger zet ik meestal al woordenbreiend een basis verhaal  met daarboven een titel neer.
Ik denk dat die die methode maar ga hanteren voor de paper. Doen waar je goed in bent, wat je motiveert en daardoor de “drive” hebben om het stuur in handen te houden.
Wordt vervolgd…….